Het afscheid van de mariniers:

Het vertrek van de mariniers uit Merauke wilde men niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Er werden plannen gemaakt om een waardig afscheidsfeest te organiseren in de nieuwe kantine. Men wilde vooral iets voor de mensen van Koerik doen. Daar was men altijd welkom geweest als er een patrouille die richting uitging. Voor de feestavond werd het volgende georganiseerd. Alle mensen van Koerik en hun kinderen werden voor de feestavond uitgenodigd, en werden ook in de kazerne ondergebracht. De dokter had iedereen in de ziekenboeg gezond verklaard, zodat die beschikbaar was als kindercrèche, met als toezichthouder de ziekenverpleger van de wacht. In Koerik zou tijdens de afwezigheid van de bewoners een militaire bewaking worden geïnstalleerd. Het hoogte punt van de avond waren de kangaroeraces. Er waren 6 vrij grote kangoeroes van hout gemaakt, verschillend gekleurd en voorzien van een nummer. Ze hadden elk een baan op een loper van 36 vakken. Met één dobbelsteen werd de kangoeroe aangewezen, en met een andere het aantal sprongen dat hij mocht maken. Wie het eerst over de streep kwam had gewonnen. De kangaroeroes konden alleen door de mensen van Koerik worden gekocht, en de winnaar had dus 5x de inzet. Voor mariniers was dit " te duur ". Die konden tegen een vast bedrag op de winnaar wedden. Het geheel werd opgeluisterd met opzwepende Antilliaanse muziek op een geluidsinstallatie. Met drankjes en hapjes werd het een stevig feest. Maar naarmate de stemming steeg, erd de muziek rustiger, en uiteindelijk had iedereen een gezellige avond gehad. Sommige mensen waren wat armer geworden, en anderen wat rijker.

                             De aankomst van de Landmacht :

Alle soldaten van het 6e Infanterie Bataljon ( 6-Infbat ) zijn met de Grote Beer naar Nieuw Guinea gekomen, en in Sorong, Fak Fak, Kaimana, en Merauke over de zuidwestkust en zuidkust verspreid. In oktober ontscheepte de Delta-compagnie als laatste in Merauke. Op het moment van aankomst van de compagnie, vertrokken de mariniers. Alleen Koos bleef achter met zijn gezin, om toe te zien dat de verbindingsdienst bleef draaien. Hij hoefde niet veel meer te doen. De verbindelaren hadden de zaak in handen.

De commandant van de Delta-compagnie was een voormalig officier van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger ( KNIL ), Kapitein Snoeck.  Nadat iedereen zijn plekje in de kazerne had gevonden was het 's middags aantreden, en werd  er in straf tempo onder leiding van de commandant naar het vliegveld Mopa gemarcheerd. Nadat de manschappen een aantal weken aan boord had vertoefd moest het luie zweet er weer uit. En dat viel best tegen. Iedereen die uitviel werd in een "Dikke Daf " afgevoerd. Elke middag werd deze training herhaald, totdat iedereen in staat was de mars heen en terug te voltooien. Dat lukte binnen vrij korte tijd, en toen kon het eigenlijke werk beginnen.

De douchecellen waren inmiddels afgebouwd met douches waar weinig of geen water uitkwam. Wel stond er in elk hok een drum met 200 ltr water en een blik. Natuurlijk was er af en toe een figuur die dacht dat al het water voor hem was, dan hadden de maten dus het nakijken. Er speelden zich nog wel meer drama's af. Kwartiermakers waren helemaal gewend geraakt aan het marinierssysteem, en dat brak ze op. Zo werd het bijvoorbeeld niet langer toegestaan dat ze voor hun eigen auto zorgden. Je had monteurs en chauffeurs, en waarmee je reed zag je vanzelf wel. Dat beviel maar matig. Ze hadden het kortom best naar hun zin gehad, ondanks dat ze bij de mariniers niet zachtzinnig waren behandeld.

In december 1960 vertrok een paar dagen na Sinterklaas het gezin Levering met het MS. Kaloekoe, via Kaimana- en Fak Fak, naar Sorong. De laatste marineman had de kazerne in Merauke verlaten.

Vervolg pagina 14