De verdere staf van de verbindingsdienst stond hem bij : vloottelegrafist eerste klasse zeemilicien ( Tlg 1 zm ) Flip Kramer, marnVBD z/m Cees van der Vlis, Benny Mulder, en radioradarmonteur ( Rrmnt 1 ) Freek Amen. Flip was een Radio-Holland telegrafist, en als zeemilicien in dienst gekomen om later kpltlg/zm te worden in het kader van een inspanning van de Marine om het dreigende tekort aan korporaals bij de vloot op te heffen. Flip had dus weinig feeling met de vloot, laat staan met mariniers.

De meeste apparatuur stond nog ingepakt. Met een ANGRC-9, een door mariniers in Nieuw Guinea veel gebruikte zend-ontvanger, werd tijdelijk de verbinding met Biak onderhouden. De patrouilles, oefentochten van groepen mariniers in de bush in het achterland van een of twee weken, gingen gewoon door. De antennemasten die er stonden moesten worden verplaatst. Sgt. Abrahams wees 25 mariniers aan die moesten helpen bij de verplaatsing. Het ging niet helemaal goed want de masten vielen, met medeneming van delen van boomkruinen en de bovenleiding van de elektriciteit, met een daverende klap gewoon om. De man van het energiebedrijf kon dus ook aan het werk. Toen de masten bij het station lagen moesten ze weer omhoog. Dat was niet zo'n probleem maar het tuien van de masten was een zaak apart. Hiervoor werd de hulp ingeroepen van Hr.Ms.Luymes. Een kwartiermeester en een stel matrozen hebben dit probleem keurig netjes geklaard. Ze moesten voor het middagmaal wel weer aan boord terug zijn want in de kazerne was er voor hen geen eten gereserveerd! Voor de antennes moest later nog iemand in de masten klimmen, maar uiteindelijk stond er een "antenneparkje " naast het gebouwtje, en toen was de apparatuur aan de beurt.

Het radiostation was eigenlijk best een lux gebouwtje. Er zat zelfs glas in. Het bestond uit twee ruimtes: de radiokamer en de zgn. codekamer, waar confidentiële en geheime berichten werden gecodeerd en ontcijferd. Via een overdekte galerij kwam je in de radiowerkplaats, waar draagapperatuur van het Verpel werd onderhouden en opgeslagen. Dit was het domein van Freek Amen. Door het leggen van een draaistroomkabel en toch nog wel wat hulp, lukte het uiteindelijk de apparatuur te installeren. Als hoofdzender was er de TDE, een 125W zender. Alle overige stations hadden een 400W zender, maar..... die lagen dan ook dichter bij Biak. Voor de lokale golf was er een 619 zend/ontvanger: een aardig apparaat tenminste als je wist hoe het moest worden afgestemd. Deed je dat niet goed, dan tsjilpte dat ding door de ether. Als reserve was er een ANGRC-9. Dat was een hoogfrequente zend/ontvanger met ongeveer 30W vermogen een een beperkt frequentiebereik, maar zeer betrouwbaar, die aangesloten stond op accu's. Er waren 2 ontvangers: een Racal B-40 en een B-62. Echt Engelse apparatuur: grof, groot en zwaar. Als je van band wilde wisselen kwam er heel wat kracht aan te pas. Er was een frequentiemeter waarmee de apparatuur op de juiste frequentie kon worden afgestemd.

vervolg pagina 4,