KorpsMariniers 61-62
Mariniers Doorn 1960
Mariniers Torn 1961
Schiphol - Biak
Mariniers Biak1961-1
Keurkorps Nw.Guinea
MariniersManokwari61
Kompaskoers 339-1&2
Mariniers Hollandia
MariniersWaigeo61-62
MariniersNabiré 1961
Mariniers Misool1961
Mariniers Biak1961-2
MariniersBatanta6162
Mariniers Biak1962-1
MariniersManokwari62
Mariniers Gag 1962
MariniersKaimana1962
Mariniers Kokas 1962
MariniersFakFak61-62
MariniersTanahMerah
MariniersMerauke1962
Mariniers Biak1962-2
Mariniers & Zeeleeuw
Mariniers&Ind.Para's
Mariniers CDO & V&I
Voor de Vrijheid
Broers van Soekarno
Kranten/Nieuws 1962
Trikora
De Zinloze Dood
Eregalerij Toen & Nu
In Memoriam
Doorn27oktober2012
Reünie 13 maart 2019
Reünie 6 april 2019
Reünie 11 mei 2019
Reünie Fakfak 2019
Reünie 13 mei 2017
Fotoalbum 21okt 2017
NooitVerlorenOorlog
Korpsverjaardag 2016
Roermond
Contact
Bevriende sites


Bezoekers
Visitors
Het Vrije Volk Vrijdag 9 februari 1962
vrijdag 9 februari 1962
Het Westward Hotel in november 1964
op 27 maart 1964 vond er een grote aardbeving in Anchorage Alaska plaats. Het Westwardhotel bleef overeind staan.

vervolg ;telefonisch uit Alaska van onze correspondent:

Zekerheid ook voor de stationsvertegenwoordiger van de KLM in Anchorage, de heer Wardenier, die op dat moment al 72 uur onafgebroken in touw was voor de verzorging van de gestrande reizigers, het aannemen van telefoontjes van journalisen uit alle delen van de wereld, het opnemen van sympathiebetuigingen van inwoners van Anchorage en verder moest wachten op een beslissing uit Nederland.

Toen de passagiers van de Henri Dunant bij aankomst in Anchorage te horen kregen dat doorgaan naar Biak ( wegens het landingsverbod in Tokio ) voorlopig onmogelijk was, veroorzaakte dat bericht eerst grote teleurstelling, maar ieder schikte zich al spoedig met een zeker optimisme in het oponthoud.

Van rondritten in de omgeving - een paar weken geleden had de heer Wardenier die georganiseerd voor een groep militairen, die uit Nieuw-Guinea terugkeerde en door een technische storing in het vliegtuig vier dagen in Anchorage moesten blijven - kon niets komen.

                                   NIET  WEGGAAN

'We konden niet zomaar een paar uur weggaan, zegt kapitein Muller, 'zolang we niet zeker wisten, wanneer onze reis werd voortgezet. Het vertier moest dus voornamelijk in het Westwardhotel, waar alle passagiers werden ondergebracht, worden gezocht.

Kapitein Muller had over dat hotel helemaal geen klagen. 'We zijn voortreffelijk gelegerd,'zegt hij. Al is hij in burger gekleed, de taal van het uniform spreekt hij nog. 'Iedere man heeft een televisietoestel op zijn kamer. Iedereen heeft een badkamer tot zijn beschikking. Het is werkelijk Amerikaans. En de service van de KLM voor ons is bijzonder.

De temperatuur in Anchorage schommelt op het ogenblik rond het vriespunt. Het kledingprobleem waarvoor de heer Wardenier zich enige weken geleden met gestrandde passagiers zag geplaatst, is nu minder nijpend. 'Die vorige groep, zegt de heer Wardenier,' kwam uit de tropen. Niemand had een jas bij zich.'

Deze groep, die dinsdagavond van Schiphol vertrok, is ook niet op pooltemperaturen gekleed. Kapitein Muller zegt: 'Ze zijn Europees zomers gekleed. Maar met een regenjas hier op straat is het best te doen.'

Vele jongens maakten dan ook wandelingetjes in de omgeving van het hotel. Kapitein Muller zelf is iets slechter bedeeld. Niet rekenend op een oponthoud in Alaska is hij in tropenkostuum uit Nederland vertrokken.

                                   ONDUBBELZINNIG

De bevolking van Anchorage heeft op ondubbelzinnige manier laten blijken, dat zij partij kiest voor Nederland in het landingsrechtenvraagstuk. Kapitein Muller en de andere passagiers in het Westwardhotel hebben daar overigens niet zoveel van gemerkt als de heer Wardenier in zijn kantoor op de luchthaven van Anchorage.

De sympathiebetuigingen uit Anchorage komen op dat kantoortje binnen. Honderden telefoontjes heeft de heer Wardenier al moeten aannemen, waarin willekeurige burgers van Anchorage vertellen dat zij 'achter Nederland staan.'

In verschillende wijken van de stad werd eergisteren al overwogen gezamenlijke telegrammen naar het State Department in Washington te zenden om alsnog openstelling van Amerikaanse luchthavens voor chartervluchten te bepleitten.

Verschillende inwoners van Anchorage zijn met hun auto naar het hotel gekomen om de gestrande passagiers mee te nemen voor een rondrit in de omgeving. Zolang echter geen zekerheid bestond over de voorzetting van de reis naar Biak kon niemand op dit vriendelijke verzoek ingaan.

                                     ZEKERHEID

Nu dan tenslotte een lege DC 7c van Schiphol is vertrokken om in Anchorage 48 van de 82 gestrande passagiers over te nemen, is die zekerheid er wel. Omstreeks middernacht plaatselijke tijd ( dat is elf uur vrijdagmorgen Nederlandse tijd )  wordt de machine in Anchorage verwacht.

Voor de 48 passagiiers, die dan doorgaan naar Nieuw-Guinea, is er dus nog voldoende tijd voor verkenning van Anchorage en omgeving. De organisatie van een trip werd al door de heer Wardenier overwogen. 'Maar voor die machine hier is, wil ik zelf nog wat proberen te slapen,' zei hij er laconiek bij. ' Ik ga zeker nog een trip met mijn mannen maken,'zei kapitein Muller. Hij en zijn 33 mannen zullen niet meekunnen op de DC 7c, die gisteravond van Schiphol vertrok. Ze zullen moeten wachten op de lijnmachine, die vanavond pas van Schiphol vertrekt. Voor de groep geldt : vele eersten zullen de laatsten zijn.

' Wij hadden al eerder dan dinsdag van Schiphol zullen vertrekken,' zegt kapitein Muller. Voor hem en zijn groep dus nog een extra-dag in Anchorage.

Over teleurstelling van het eerste ogenblik na de aankomst in Anchorage, zijn ze allang heen. 'Schrijft u maar, dat we het prima hebben en doe ze in Nederland allemaal de groeten van ons, ook namens de burgerpassagiers. 'Kapitein Muller moet er nog aan wennen, dat hij ook een burgerpassagier is.

 

TerugVerder

carol.magermans@gmail.com