Uit het stoere Mariniersbestaan! pag. 1 t/m 3.
Maandagmorgen half elf. Daar komen de eerste recruten de poort binnengestapt. Velen voor het eerst weg van moeders pappot! Na een paar stappen zitten ze achter in de sportzaal wat onwennig bij elkaar. Ze komen uit alle hoeken van het land,van Ameland en Emmen tot Ooltgensplaat, en van Wylre in het zuiden van het land. En wat een staalkaart van beroepen zit daar achter in die zaal ! Kelners,bloemisten,lassers,loodgieters,bestellers en tekenaars, en waarachtig ook het nozemjochie met zijn mooi kapsel en smalle pijpjes.
Morgen gaat het beginnen en worden deze jongens in het mariniersharnas geperst, een proces dat enige tijd nodig heeft van training en aanpassing. Voor alle knapen is dat niet even gemakkelijk.Is dat te verwonderen? Maar na drie maanden is het ouderdag en de trotse vaders en moeders, en ..geliefden klappen enthousiast in de handen bij het nummertje excercitie en parade en fluisteren je in het oor: ,,Hoe hebben ze dat klaar gespeeld, eerwaarde. Ik had nooit gedacht dat onze Toon dat zou kunnen!" En als de eerste vier maanden ten einde lopen, dan worden het weer hoogtijdagen voor de ziekenpaaien en doktoren. Die lopen dan te zwaaien met injectiespuiten en keuringsformulieren, want de knullen moeten naar de West of de Oost. Dan wordt het bureau uitzending weer platgelopen en de altijd aanwezige Serg.Maj. v.d. Ent weet voor alle problemen een oplossing. Dan komt de grote wereldreis, waarin velen binnen 36 uur naar de andere kant van de wereld worden gevlogen. Even ben je weer burger, dure klant van de KLM of liever rijksambtenaar, zoals op je pasje staat. Ha, ha, een kleine motorstoring in Tokio, Safety First, zegt de KLM. We sloffen jongens. Met dure bussen worden de rijksambtenaartjes naar een oerdeftig hotel in Jokohama gereden en onze Jan, de kelner, krijgt zowaar een kamer met televisie en telefoon en privé badkamer toegewezen. 's Avonds diner met ik weet niet hoeveel gangen en sympathieke en wonderschone geisha's om je te bedienen. Maar dan! Dan komt er een eind aan onze ambtenarenloopbaan van 36 uur. Midden in de nacht landen we in Biak. Poeh, wat een hitte!!!
vervolg pag.2
