Allemansendje pagina 11

                                                            Vierschoterhout, mei 1961

Mijn Beste Arie,

Hoe gaat het met je, met mij gaat het nogal. Hoe zit dat nu met die streep? Als je b.d.s bent heb je daar toch recht op. Schrijf het maar gauw dan zal ik tracteren. Op Koninginnedag was het hier in Vierschoterhout erg gezellig. Ik zat eerst alleen op mijn kamer, maar toen ik die herrie buiten hoorde kreeg ik een kriebel over mij heen en ben ik ook maar eens gaan kijken. Margie en Rinus Zorgdrager waren er ook aan het dansen en ik zei al tegen mij eigen, Miepie schud die kriebel van je af en zet je stoute schoenen ook eens op de dansvloer. Dat kwam zo Arie, terwijl ik sta te kijken komt er een Marinier op mij af en vraagd heel erg beleefd of ik met hem een dansje wilde wagen. En ja hoor daar ging Miepie. Hij hield mij heel correct in zijn armen en op zijn mouwen waren heel duidelijk twee gele strepen te zien. Dat stond erg charmant en Nelis van de bakker keek heel jaloers toen hij mij met die korporaal zag. Onder het dansen vertelde hij mij dat hij ook pas uit Nieuw-Guinea kwam en toen ik hem van jouw vertelde zei hij, dat hij jouw ook kende. Onder het dansen heeft hij wel tien keer gezegd: "Ja seker!"

Hij was een fijne jongen in zijn doen en laten, hoewel ze hem in Nieuw-Guinea de vanatieke noemde, dat is ook heel toevallig dat ik die vanatieke tegen het lijf moet lope. Ik heb mij de hele avond met hem geamuseerd dat kwam omdat hij zoveel over jouw wist te vertellen. Ook heeft hij mij van Bob z'n tent verteld, waar je weleens met die goeie korporaal zit. Hij zelf was ook veel bij Bob geweest en hij zei als je er teveel komt hou je er wat van over. Ik wist niet wat hij daarmee bedoelde. En iedere keer als hij een biertje nam ( Hij nam er wel erg veel ) bracht hij het glas aan zijn oor en vroeg aan mij: "Zie ik je vanavond nog ?" Toen het dansen afgelopen was vroeg hij mij of ik niet bang was om alleen naar huis te gaan. Wat moest ik zeggen Arie, je weet hoe bang ik was om alleen te lopen in het donker, maar ik heb toch "nee " gezegd. Zondag ben ik met de voetbalclub van de boys op stap geweest. Dat is me wat geweest. We zouden met drie busjes op stap gaan en vertrekken bij de marktgarage. Ik zou met Margie, Rienus, Nelis, Hannes en nog een paar anderen in de wagen van Piersma mee gaan. Voor we vertrekken zouden , vroeg Piersma aan Hannes van boer Meetsma of hij de olie en het water nog even wilde nakijken. Nu dat zou Hannes dan wel eens doen want Piersma moest zijn brood nog even klaar maken. Gooi de boel maar vol had hij tegen Hannes gezegd en ja Hannes aan het werk. Dat was dan zo gefikst. Piersma was ook al klaar en vroeg aan Hannes of er veel water in de radiator moest. Ja, zei Hannes. Nogal, Piersma, ene liter of drie. Ene liter of drie, das wel wat veel Hannes dan moet ik toch es effen nazien of geen lek in de radiator zit. Maar Piersma kon geen lek vinden. Dus starte maar. En daar gingen we. We hadden zo ongeveer drie kilometer gereden toen de motor hels begon te stomen en Piersma met zijn zorgelijke gezicht de wagen langs de kant neer zette. Dus toch een lek was zijn konglusie. Hij d'r uit en wij er ook uit. De motorkap naar boven. Maar dat is de radiator niet zei Piersma , dat is de motor.

vervolg van deze brief op pagina 12