Gouverneur Nelson Rockefeller geeft een persconferentie te Merauke na de verdwijning van zijn zoon Michael.

                             Pagina 2 , van Paul Borkent:

Het 1ste meldenswaardige feit dat ik in mijn notitieboekje tegenkwam was een bericht dat wij binnen kregen op 2 juli 1961. Een sergeant  van de mariniers ( sgt. Meijers ) werd vermist in de bush tijdens de jacht op wild op het eiland Misool. Op 6 juli werden er sporen aangetroffen. Op 13 juli kwam het bericht binnen dat hij terecht was. Dus bijna 2 weken in de bush overleefd, niet niks dus. ( zie hiervoor ook de rubriek Misool ). De 2e notitie betrof de moeder van 'Splitje'. Splitje was een mooie Indonesische of Chinese vrouw die dagelijks langsfietste met een enorme split in haar rok waardoor een behoorlijk stuk dijbeen vrij kwam.. Op een dag kwam ons ter ore dat de moeder van Split  'gesneld ' was. Het staat zo in mijn boekje, of het werkelijk  'snellen ' was weet ik niet. Wat wel jammer was, was dat Splitje vanaf die dag geen rokken met split meer droeg. In het verhaal van Koos Levering wordt ook gemeld dat er nogal eens een zender uitviel en er dan met de veld-zend/ontvanger gewerkt moets worden. Ook ons overkwam dat nl. op 8 oktober 1961. De TDE was kapot, er waren geen accu's, en de '619 'was ook defect. Dat betekende dagenlang behelpen met 'fietsen' op de generator om onze Angry-9 van stroom te voorzien. Gelukkig meerde de Snellius na enkele dagen in de haven aan zodat een marineradioman te hulp kwam en de TDE weer aan de praat kreeg.

Op 19 november werd het héél spannend. Michael een zoon van Nelson Rockefeller was tijdens een boottocht in de Asmat vermist, evenals ene  René Wassing ( antropoloog ) die hem vergezelde. Op 20 november werd  René Wassing gered. Michael Rockefeller bleef spoorloos. Op 21 november landden 50 journalisten uit Amerika en Australië, verdeeld over een flink aantal vliegtuigen op onze ' Strip ', waar normaal slechts 1 vliegtuigje per week landde en weer opsteeg. Enkele telegrafisten ( waaronder ik ) werden op het postkantoortje van Merauke gestationeerd om te helpen met het verzenden van honderden berichten naar Amerika en andere landen. Enkele dagen later arriveerde er een fregat ( Hr.Ms. Evertsen ) met heli's uit Sorong op de Eilandenrivier in de Asmat om te zoeken naar de vermiste Amerikaan. Op 25 november spoelden er enkele jerrycans aan die zo goed als zeker onderdeel waren van de uitrusting van Rockefeller. Er is nooit meer iets van hem teruggevonden. Er gaan twee theorieen rond  over zijn verdwijning. 1 ) hij is gedood door kannibalen, 2 ) hij is verdronken. Het kan allebei waar zijn: in de Asmat woonden toen nog stammen die nog af en toe koppen van andere stammen snelden, dus ze waren er vermoedelijk niet te beschaafd voor om een blanke om zeep te helpen. En verdrinken is natuurlijk ook heel goed mogelijk, de Eilandenrivier ( ik ben er zelf geweest ) is groot en breed met een sterke stroming. Rond de tijd van de vermissing was een patrouille van ons in dat gebied op weg naar het dorpje Atsj. Van Helden en Vos waren de tlg's. Kapitein Snoeck gaf opdracht ( ik was dienstdoend tlg. op de kazerne ) om de groep een ZBO te sturen  met het verzoek uit te kijken naar de vermisten. " Niet doelgericht zoeken maar wel attent zijn op eventuele sporen ". Ook zij hebben niets gevonden.

Als KL'ers beseften wij maar al te goed dat wij niet al te hoog werden aangeslagen door de mariniers. Toegegeven, de lichamelijke gesteldheid van de marinier lag als gevolg van de keiharde training over het algemeen op een hoger niveau dan die van de KL-soldaat. Maar of dat ook voor de NNG-KL-er gold durf ik te betwijfelen. Ook wij, de tlg'ers, hebben een keiharde 'tropen' opleiding gehad ( Roermond ), gelijkwaardig aan die van de tirailleurs, waarbij wij marsen van 3 dagen moesten lopen en volledig gesloopt op de kazerne in Roermond terugkwamen. Ook hebben wij zware patrouilles gelopen in NNG. Drie dagen lopen van Boepoel naar Moeting, door dicht struikgewas en alang-alang, de bloedzuigers met bosjes aan je enkels, eten wat de bush je schafte, overnachten in hangmatjes tussen duizenden muskieten, wegzakkend in de dikke loempoer, menig marinier zou halverwege afgehaakt hebben.( ? ) Eén keer hebben we zelfs een grote python of boacontstrictor van 5 meter lang zien hangen boven een sloot waarin wij ons aan het wassen waren. Onze sergeant ( dezelfde ja ) schoot de slang aan flarden ( toen wij naderhand  de overblijfselen wat beter bestudeerden bleek het een liaan te zijn geweest ). Ook als telegrafist stonden wij ons mannetje. JZK ( Biak  ), als enige station in NNG dat bemand was door marinier-telegrafisten, stuurde dagelijks 's middags het nieuws vanuit Nederland met een snelheid van ongeveer 20 woorden. Soms hadden we geen zin of tijd om op te nemen en wachtten dan 's avonds de "Monig " af, een herhaling van het nieuws maar dan met een snelheid van 28 woorden per minuut. Daarna werd het nieuws uitgetyped op 7 vellen papier met carbonnetjes er tussen. Elk peloton kreeg er een van. Heel soms, b.v. bij atmosferische storingen maar zeker niet vanwege hoge seinsnelheid, misten wij een stuk van het nieuws en verzonnen er zelf wat bij. Maar dat heeft volgens mij nooit iemand gemerkt. 

lees verder op  pagina 3